អ្នកជាប់បន្ទប់

 

អត្ថបទដើមដោយ : ដង្កូវ

អូយ …វិលមុខខ្លាំងណាស់ខ្ញុំ! ពេលណាទើបធ្វើរួចទៅ បើកិច្ចការសាលានៅគគោក ហើយថ្ងៃស្អែក ត្រូវដល់ថ្ងៃប្រលងទៅហើយ ធ្វើម៉េចទៅ? តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ត្រូវតែធ្វើឱ្យរួច ទោះធ្វើទល់ភ្លឺ ត្រូវតែខំ…ហ៊ឺយ… ហើយថ្ងៃនេះ នៅបន្ទប់ជាប់នេះ មានគេរើមកនៅថ្មីផង… ប្រហែលជាមិនបាន ជួយគ្នាមួយដៃមួយជើងទេមើលទៅ បើការងារ ខ្លួនឯងធ្វើមិនទាន់រួចផង។ ហើយចង់ ដឹងណាស់ថា អ្នកមកនៅថ្មីនោះ ជាស្រី ឬក៏ជាប្រុសទៅហ្ន៎? ស្អាត ឬអត់? ^_^

នាងខ្ញុំឈ្មោះ ផល្លិកា ជានិស្សិតនៅតាមខេត្ត ទើបតែមករៀននៅភ្នំពេញ ឆ្នាំទីមួយនៃសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទវិចិត្រសិល្បៈ ផ្នែកស្ថាបត្យកម្ម។

ដោយសារនៅភ្នំពេញគ្មានសាច់ញាតិបងប្អូន ក៏ត្រូវមកជួលបន្ទប់តូចល្មមមួយ ស្នាក់នៅកំព្រា ដូចកូនកំប្រុកព្រៃ។ តែសព្វថ្ងៃ, សំណាងដែរដោយខ្ញុំជាក្មេងល្អ រួសរាយ រាក់ទាក់ ចឹងហើយបងៗនៅជួលបន្ទប់ក្បែរៗនោះ ស្រលាញ់រាប់អានគ្រប់ៗគ្នា តែពួកគាត់សុទ្ធតែមានគ្រួសារអស់ហើយ មានកូន ពូនជាចៅទៀតក៏មិនដឹង ឯចំណែកខ្ញុំវិញទើបតែ ១៩ឆ្នាំទេ មិនដែលស្គាល់អ្វីហៅថាស្នេហាឡើយ។

ឈប់និយាយឱ្យស្តាប់ហើយ ប្រញាប់ធ្វើមេរៀន វិញ ក្រែងមិនទាន់!!!

ពិតជាច្រើនមែន...តែយ៉ាងណាក៏នៅតែរួច ព្រោះមនុស្សពូកែទៅហើយមានរឿងអីដែលធ្វើមិនបាន? ហ៊ឺយ…ល្វើយណាស់… ស្លាប់ហើយ ម៉ោង ១០យប់ទៅហើយមិនទាន់បានបាយមួយគ្រាប់ចូលពោះផង។ មានតែឆុងមី ហើយយប់នេះ។ ថាហើយក៏រៀបដាក់ទឹកដាំ រួចចាប់ហែកមីដាក់ចាន ស្រាប់តែឮសំឡេង ក្រេសក្រុសៗ មកពីបន្ទប់ជាប់នេះក៏នឹកឃើញថា អ្នកមកថ្មីនេះ ស្រីឬក៏ប្រុសហ្ន៎? តែស្មាននេះ ទៅហើយទៅគួរសមគេក៏មិនកើត មានតែចាំស្អែកហើយ។ មួយសន្ទុះក៏ឮសូរ សំលេងទឹកហូរឈូរ ប្រហែលជាគេចូលមុជទឹកហើយ។

អ្អេ… ចុះថ្ងៃនេះយ៉ាងម៉េចអញ? គិតតែរឿងគេរហូត…ឈប់គិតហើយ ទៅស៊ីមីវិញល្អជាង ហ្នឹងអាលបានដេក ព្រោះត្រូវក្រោកពីព្រលឹម ទៅ ប្រលងផង។

ព្រឹកព្រលឹម ក្រោយពីរៀបចំឯកសារ រួចស្រេចបាច់ ហើយ ក៏រូតរះចេញទៅយ៉ាងមានសេចក្តីសុខបំផុត ព្រោះអ្វីៗបានរួចរាល់តាមផែនការ ពេលដែលរៀបចំចាក់សោរបន្ទប់ ក៏ក្រលេកភ្នែកទៅឃើញ ស្រីម្នាក់ដែលនៅបន្ទប់ជាប់នោះ។ ឃើញហើយ ខ្ញុំក៏ញញឹមទៅរកគាត់ តាមការគួរ គាត់ក៏ញញឹមយ៉ាងស្រស់តបមកវិញ។ ខ្ញុំក៏ផ្តើមសួស្តីគាត់មុន។

«សួស្តីបងស្រី! បងទើបនឹងរើមកនៅថ្មីមែនទេ?»

«ច៎ាស! ប្អូននៅបន្ទប់ជាប់នេះមែនទេ?» គាត់តប។

«ចាបង! ម្សិលម៉ិញស្តាយណាស់ដែលមិនបាន ជួយបងរើឥវ៉ាន់ ព្រោះរវល់តែធ្វើមេរៀនប្រលង។» ខ្ញុំនិយាយយ៉ាងរមទម្យ។

«អ៎ូ…មិនអីទេប្អូនស្រី,» គាត់តបទាំងញញឹម។ «អរគុណហើយ ដែលមានចិត្ត។ អីវ៉ានបងក៏មិនច្រើនអីណាស់ណាទេ។»

«អ្ហូ! ខ្ញុំសូមលាសិនហើយបង ក្រែងទៅមិនទាន់ ប្រលង។ ចាំថ្ងៃត្រង់ ចាំនិយាយលេងជាមួយបងទៀត»។

«ច៎ាស អរគុណដែលរាប់អាន»។

មួយព្រឹកនេះ ខ្ញុំសប្យាយចិត្តណាស់ ព្រោះកិច្ចការប្រលងរបស់ខ្ញុំធ្វើបានល្អ ហើយឡើងការពារបានល្អទៀត មិនអោយមុខដូចគ្រាប់ជីមិនបានទេ។ ពេលត្រលប់ មកដល់ បន្ទប់វិញ ក៏ក្រឡេកឃើញ បងស្រី និងប្តីរបស់គាត់កំពុងតែញ៉ាំបាយ គាត់ក៏បបួល៖

«មកវិញហើយឬ ប្អូនស្រី? ញ៉ាំអីហើយឬនៅ? មក មកញ៉ាំជុំគ្នាមក!»

«អត់អីទេ បងស្រី... អញ្ជើញតាមសប្បាយចុះ»។

ថាហើយខ្ញុំក៏ញញឹមលាគាត់ចូលបន្ទប់ តែក៏ឆ្លៀត ក្រឡេកទៅប្តីគាត់ម្តងទៀត ហើយនឹកឆ្ងល់ថា ចុះ ប្តីគាត់កើតអី បានជាមើលមកខ្ញុំមិនដាក់ភ្នែកសោះ តិចមិនចូលចិត្តខ្ញុំទេដឹង? តែដូចជាមិនមែនទេ ព្រោះគាត់មើល ទាំងញញឹមញញែម ដូចជា ពេញចិត្តនឹងខ្ញុំខ្លាំងណាស់ ដូចជាមិនកើតទេដឹង?

ថ្ងៃនេះ ទោះបីជាមិនរវល់ដូចពីម្សិលម៉ិញ តែក៏ត្រូវ រៀបចំឯកសារ និងមើលមេរៀនខ្លះ ត្រៀមទុក ថ្ងៃស្អែក។ តែល្ងាចនេះគួរឱ្យក្តៅណាស់ សំឡេងឡើង អឺងកងរំពងចេញពីបន្ទប់ជិតនេះ ប្រហែលជា ជប់លៀងឡើងបន្ទប់ថ្មីហើយមើលទៅ។ បើយ៉ាងនេះៗ មើលមេរៀនយ៉ាងម៉េចនឹងចាំទៅ? តែយ៉ាងណាក៏ខ្ញុំគ្មានសិទ្ធទៅឃាត់គេដែរ ហើយម្យ៉ាង ទុកមុខរាប់អានគ្នាប្រសើរជាងព្រោះខ្ញុំមិនសូវជា ប៉ិនឈ្លោះទេមានតែទ្រាំមើលមេរៀនទាំងញុកកាស់ ក្នុងត្រចៀកចុះ។ កំពុងតែមើលមេរៀនចូល បណ្តើរៗហើយ ក៏ឮដូចជាសំឡេងគោះទ្វារបន្ទប់។

ដល់ពេលដកកាសចេញពិតជាមានអ្នកមកគោះទ្វារបន្ទប់មែន ក៏ក្រោកទៅបើកទ្វារចង់ដឹងថា ជាអ្នកណា។

«ហ្អេ… ប្អូនស្រី ទៅញ៉ាំអីជាមួយពួកបងសិនមក»

ខ្ញុំមិនបានចាប់អារម្មណ៍ហ្នឹងសំដីរបស់គាត់ភ្លាមៗទេ ព្រោះកំពុងតែភ្លឹក។ ប្តីរបស់បងស្រីពេលដែល តែងខ្លួនបែបនេះទៅ សង្ហាដល់ហើយ ស្លៀកខោ ខោវបយ ជើងស្មើ ពាក់អាវដៃវែង រមូរដៃ ព័ណ៌ស ធ្វើសក់ម៉ូតបះៗ ដូចតួកូរ៉េខ្លាំងណាស់ ហើយសំដី ក៏ពិរោះទៀត ឯក្លិនវិញក្រអូបពេញទាំងច្រមុះខ្ញុំ តែម្តង។

«ហើយយ៉ាងម៉េច ហ្នឹង? សម្រេចថាទៅញ៉ាំអី ជុំគ្នា បន្តិចបានទេ?»

«ចាស... សូមទោសណាបង ខ្ញុំចង់ចូលរួមដែរ តែ រវល់មើលមេរៀនសម្រាប់ប្រលង នៅថ្ងៃស្អែកទៀត»

«មកចូលរួម បន្តិចមកណា»

«ប្រហែលជាមិនបានទេបង អរគុណនូវការរាប់អាន»

ពេលនេះ មើលទៅមុខគាត់ពិតជាខកចិត្តមិនស្ទើទេ តែធ្វើម៉េចបើខ្ញុំជាប់រវល់មែន។ មើលទៅគាត់គួរឱ្យស្រលាញ់ណាស់ មនុស្សអីសង្ហាយ៉ាងនេះ បងស្រីពិតជាមានសំណាងណាស់ ដែលបានប្តី ស្អាតបែបនេះ បើជាខ្ញុំវិញ ឱបមួយយប់ទាល់ភ្លឺក៏មិនលែងដែរ។ ពេលណាទើបវាសនាខ្ញុំបានជួបបុរសដែលសង្ហាបែបនេះមកជាគូស្នេហាទៅហ្ន៎? 

“តុក តុក តុក...”

សំឡេងគោះទ្វារឮម្តងទៀតហើយម្តងនេះ មកទាំងប្តីទាំងប្រពន្ធតែម្តង។

«ម៉េចប្អូនស្រីសំឡាញ់? រវល់ខ្លាំងណាស់ឬ? រហូតដល់មិនចង់រាប់អានពួកបង?»

«អត់ទេ បងស្រី... មិនមែនមិនរាប់អានទេ តែខ្ញុំ ត្រូវប្រលងស្អែកមែនណា»

«បងដឹងថាប្អូនរៀនពូកែណាស់ យ៉ាងណាក៏ប្រលងជាប់ដែរ... មក... មក...»

មិនឱ្យខ្ញុំប្រកែកទាន់ គាត់ក៏ចាប់អូសដៃខ្ញុំតែម្តង ដូចជាស្គាល់ចិត្តខ្ញុំតាំងពីយូរណាស់ហើយ។ ឯប្តីរបស់គាត់ឃើញដូច្នេះ ញញឹមយ៉ាងពព្រាយ។

«ok ok...ខ្ញុំទៅក៏បាន តែទុកពេលឱ្យខ្ញុំប្តូរខោអាវ អោយសមរម្យបន្តិចសិន ព្រោះមើលទៅ បង ទាំង២ស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់»។

ឮបែបនេះហើយ ពួកគាត់ក៏របេះដៃពីខ្លួនខ្ញុំ ហើយក៏ត្រឡប់ទៅរង់ចាំនៅក្នុងផ្ទះរបស់គាត់វិញ។

ក្រោយពីរៀបចំខ្លួនហើយក៏ទៅបន្ទប់គាត់តែម្តង មិនធ្វើឱ្យពួកគាត់រង់ចាំយូរ។ ពេលទៅដល់ទីនោះ ភ្នែកទាំងគូរៗ បានបាញ់សំដៅមករកខ្ញុំ ធ្វើឱ្យខ្ញុំអៀននោះអៀន មិនហានមើលអ្នកណាម្នាក់ឱ្យចំទេ ស្រាប់តែឮសំលេងបងស្រីនិយាយមុនគេ។

«អីយ៉ាស់!!! ស្រស់មិនចាញ់តារាចម្រៀងទេនេះ។មកអង្គុយទីនេះមក»។

បងស្រីនិយាយហើយថែមទាំងធ្វើកាយវិការឱ្យខ្ញុំទៅអង្គុយប្រលោះគាត់ និងប្តីរបស់គាត់។ មិនយល់ដែរ ម៉េចបានជាឱ្យខ្ញុំ ទៅអង្គុយជ្រែកគាត់ ទៅវិញ? តែបើម្ចាស់ផ្ទះគេហៅទៅហើយ ចេះតែទ្រាំៗទៅ។

ក្រោយពីអង្គុយចុះស្រួលបួលហើយ ប្តីរបស់ បងស្រីក៏សូមឱ្យថតរូបទុកជាអនុស្សាវរីយ៣នាក់ បងស្រី។ ខ្ញុំមិនបានប្រកែកទេ ព្រោះការថតរូបជាចំណូលចិត្តរបស់ខ្ញុំដែរ តែអ្វីដែលរឹតតែឆ្ងល់ ហើយ ធ្វើឱ្យបេះដូងខ្ញុំលោតលឿនជាងមុននោះ គឺប្តីរបស់គាត់ ខិតមករឹតតែកៀកខ្ញុំសឹងតែថ្ពាល់ប៉ះថ្ពាល់ទៅហើយថតរូបអីក៏ស្និទ្ធស្នាលយ៉ាងនេះនោះ វារឹតតែធ្វើឱ្យបេះដូងរបស់ខ្ញុំលោតខុសចង្វាក់ ព្រោះតែក្លិនក្រអូបនៃខ្លួនរបស់គាត់។ គ្រឺតណាស់...ចង់តែ ងាកទៅថើបមួយខ្សឺតទេលោកអើយ។ តើការគិត បែបនេះឡើងរកាដែក ឬក៏អត់ហ្ន៎? ហ៊ឺយ...ជា របស់គេទៅហើយខ្ញុំមិនប្រថុយទេ។ គ្រាន់តែចប់ មួយប៉ុស្ត ក៏ស្រាប់តែពួកម៉ាក់របស់គាត់ទាំងហ្វូង ចូលមកថតរូបជុំជាមួយខ្ញុំ ធ្វើមើលតែខ្ញុំជាតារាល្បី។ ពេលនេះ ខ្ញុំរឹតតែឆ្ងល់ទៀតហើយពួកម៉ាក របស់ពួកគាត់សុទ្ធតែប្រុសស្អាតៗ។

ឥឡូវនេះ ទើបតែដឹងថាគាត់ឈ្មោះ យ៉ានុត ឯប្តី របស់គាត់ឈ្មោះ ស័កដា។ គ្រាន់តែឈ្មោះក៏ពិរោះដូចរូបសម្បត្តិចឹង។ ប៉ុន្តែឆ្ងល់ណាស់, សាច់ឈាម ពួកគាត់ទាំង២ ដូចជាអ្នកមានណាស់ម្តេចក៏មកជួលបន្ទប់នៅដ៏តូចយ៉ាងនេះទៅវិញ។ ឈប់គិតហើយមកសប្បាយវិញ។ មើលទៅពួកគេចូលចិត្ត សប្បាយណាស់ ផឹកស៊ីផង លេងសើចផង គ្រាន់តែសម្ដីរាងអាសអាភាសបន្តិច ដូចដឹង ស្រាប់ហើយថាពួកកម្លោះៗក្មេងៗបែកស្លុយ មាត់ឆៅណាស់ លេងដល់ៗតែម្តង សូម្បីតែខ្ញុំក៏ពួកគេមកលេងលូកលាន់ដល់ៗដែរ។ តែពួកនោះត្រូវ បន្ថយសកម្មភាពវិញខ្លះ ដោយបងយ៉ានុត ស្រែកឃាត់ ហើយនិយាយថា៖

«ឈប់លេងច្រើនទៅគ្នាអៀនហើយ គ្នាជាស្រីក្រមុំ ពួកឯងម៉េចក៏បែបនេះ?»

និយាយបានតែប៉ុណ្ណេះ ម្នាក់ៗសើចគិល ធ្វើឱ្យខ្ញុំ ស្ពឹកមុខតែម្តង។ ហាហាហា ក្រមុំអី ឱ្យតែ ត្រូវចិត្ត ប្រគល់ខ្លួនតែម្តង គ្មានគិតអនាគតអីទេ ហាហាហា… មួយយប់នេះពិតជាសប្បាយមែន ខ្ញុំដូចជា ចូលជាមួយក្រុមបែកស្លុយនេះបានល្អណាស់ តែយ៉ាងណាៗ ក៏មិនបណ្តោយឱ្យពួកវាប៉ះពាល់លើសលួសដែរ។

ផុតពីយប់នេះទៅ ខ្ញុំមិនបាននៅរាក់ទាក់ជាមួយ ពួកគាត់ទាំង២ទៀតសោះ។ ពេលព្រលឹម ឬក៏ ពេលថ្ងៃឃើញតែបន្ទប់របស់គាត់ចាក់សោរពីក្រៅជាប់ ហើយដល់ពេលយប់ខ្លះ ក៏នៅតែជាប់សោរ រហូតដល់យប់ជ្រៅទើបឮសំលេងពួកគាត់ មកដល់។ ដល់ពេលបាត់ពួកគាត់យូរៗទៅបែរជា មានអារម្មណ៍ថានឹកពួកគាត់ចង់ដឹងថា ហេតុអីក៏មិនសូវឃើញនៅផ្ទះ? ពិតជារវល់ណាស់ មែនទេ? ដោយចង់ដឹងចង់ឮពេកក៏សម្រេចថាស្កាត់ជួបពួកគាត់ពេលយប់ដែលគាត់មកដល់ផ្ទះ។

យប់នេះ ម៉ោងជិត១០ទៅហើយ នៅតែមិនឃើញមក។ សំណាងហើយដែលស្អែកជាថ្ងៃអាទិត្យ ចឹងហើយក៏ចេះតែអង្គុយលេងមើលទូរទស្សន៍ចាំពួកគាត់តែម្តងទៅ។ ម៉ោង១១ដល់ម៉ោង១២ ក៏នៅតែមិនទាន់មក ក៏គិតថាឈប់ចាំហើយ ព្រោះងងុយគេងណាស់ ក៏ស្រាប់តែឮសំលេងចាក់សោរ។ ខ្ញុំក៏ស្កាត់ទៅជួបគាត់ភ្លាមៗ។

«ទើបមកពីណាហ្នឹងបងស័កដា? ចុះឯណា មិនឃើញបងស្រី?»

«មិនទាន់គេងទេឬ ប្អូនស្រីសម្លាញ់?»

យីស សុទ្ធតែប្អូនស្រីសម្លាញ់ទៀត។ គ្រាន់តែឮចង់ទន់ជង្គង់ តែមើលទៅគាត់ដូចជាស្រវឹងដាបហើយ។ ដំណើរឡើងទ្រេតទ្រោតយ៉ាងនេះ ខ្ញុំក៏ផ្តើមសំនួរតទៅទៀត៖

«ទើបមកពីណាបង? ស្រវឹងឡើងដាបយ៉ាងនេះ? ហើយបងយ៉ានុតទៅណា? ម្តេចមិនឃើញមកជាមួយ?»

«គេឈប់នៅ ទីនេះហើយ…»

ឮបែបនេះ ដូចជាលែងចង់សួរទៀតហើយ មានអារម្មណ៍ថាពួកគាត់ពិតជាមានបញ្ហាហើយ…។

«ចឹង បងចូលសំរាកចុះ បងដូចជាស្រវឹងខ្លាំងហើយ»

«ឈប់…! បងមិនទាន់ស្រវឹងទេ...តើផល្លីកាអាចកំដរបងផឹកបន្តិចទៀតបានទេ? បងមិនចង់នៅម្នាក់ឯងទេ…»

គាត់និយាយទាំងមុខស្ងួតគួរឱ្យអាណិត... តែខ្ញុំក៏មិនបានយល់ព្រមអីទេ ព្រោះមិនចង់ឱ្យបេះដូង លោតញាប់ពេក ស្រី និងប្រុស នៅតែ២នាក់ផង ស្រួលមិនស្រួលចាប់រំលោភខ្ញុំទាំងស្រវឹងទៅគិតម៉េច?

«ណា… អូន...ណា... បងអផ្សុកណាស់…. ស្អែក ថ្ងៃអាទិត្យតើ… ប្អូនមិនរៀនឯណា មែនទេ?»

«តែខ្ញុំមិនសូវចេះផឹកទេបង… បងក៏ដឹងដែរតើ»

«តិចៗកំដរបងក៏បានដែរ… ណា…?»

«តែ… តែ...»

«មិនបាច់តែស្ករអីទេ...»

និយាយមិនទាន់ចប់ផង គាត់ក៏អូសដៃខ្ញុំចូលបន្ទប់ ហើយឱ្យអង្គុយចុះ ចាំគាត់ជាអ្នកចាត់ចែងរៀបចំ របស់របរមកផឹក។ មិនដឹងប្រកែកថាម៉េចមានតែ ព្រមផឹកកំដរគាត់ហើយ ម៉្យាងចង់ដឹងថាបងយ៉ានុតបាត់ទៅណាផង។ ឬក៏ ពួកគាត់ឈ្លោះគ្នា? តែទោះយ៉ាងណាក៏ទើបតែឃើញថា រើមកនៅទីនេះ មិនទាន់បានប៉ុន្មានផង មានរឿងអីក៏បែកទៅលឿនម៉្លេះ? ពេលលើកកែវទីមួយដាច់អស់ ខ្ញុំក៏ផ្តើមសួរ៖

«ហេតុអីក៏បងផឹកតែម្នាក់ឯងចឹង?»

«មានផឹកម្នាក់ឯងឯណា...គ្នា៤ ៥នាក់ឯណោះ»

«ចុះបងយ៉ានុតទៅណាបានមិនដែលឃើញ?»

«គេឈប់នៅទីនេះហើយ...» គាត់និយាយមុខក្រៀម។

«ហេតុអីទៅបង..? ហើយគាត់ទៅនៅឯណាវិញ?»

បងស័កដាមើលមុខខ្ញុំ ហើយក៏លើកកែវជល់ជាមួយខ្ញុំ។ ពេលលើកដាច់ហើយ, ខ្ញុំសំឡឹងមុខគាត់ ព្រោះចង់ឱ្យគាត់ឆ្លើយ តែគាត់មិនព្រមឆ្លើយសោះ បែរជាសំលឹងមុខខ្ញុំវិញ។ ខ្ញុំក៏សួរបញ្ជាក់៖

«ម៉េចហើយ… បង...?»

«គេទៅនៅផ្ទះគេវិញហ្នឹងណា... ហើយម៉េចក៏សួរ ពីនាងខ្លាំងម៉្លេះ?»

ដល់ពេលគាត់សួរចឹងទៅ ខ្ញុំមិនដឹងថាឆ្លើយម៉េចវិញទេ ក៏លើកកែវជល់គាត់វិញ។

ដាច់មួយកែវនេះហើយ ក៏សម្រេចថាសុំគាត់ទៅបន្ទប់វិញ តែគាត់ឃាត់ មិនឱ្យទៅទេ នៅទទូចសុំ កំដរគាត់សិន។ អាណិតគាត់ដែរ តែដោយយល់ថា យប់ជ្រៅហើយក៏ដាច់អហង្កាថា ត្រូវតែទៅ។ 

គ្រាន់តែក្រោកដើរបានមិនទាន់ដល់ទ្វារផង បងស័កដាក៏ស្ទុះមកឱបខ្ញុំជាប់ហើយនិយាយតិចៗថា៖

«កុំទៅចោលបងបានទេ?»

«បង!!! កុំធ្វើចឹងបានទេ... បងស្រវឹង ខ្លាំងហើយ... បងទៅសម្រាកទៅ...»

«អត់ទេ…»

គ្រាន់តែបញ្ចប់ពាក្យ “អត់ទេ” បងស័កដាក៏យក ច្រមុះ និងមាត់របស់គាត់ ត្រដុសពេញទាំង កញ្ចឹងក ហើយគុម្ពត្រចៀករបស់ខ្ញុំ ទោះជា ស្រើបស្រាល និងរំភើបយ៉ាងណាក្តី ក៏ខ្ញុំនៅតែរើបម្រះ ព្រោះមិនចង់ឱ្យគាត់ធ្វើអ្វីដោយខ្វះសតិបែបនេះឡើយ។ តែគាត់រឹតតែឱបកាន់តែតឹងហើយរអ៊ូតិចៗដាក់ត្រចៀកថា បងស្រលាញ់អូនខ្លាំងណាស់… ខ្ញុំក៏តបទៅវិញថា គាត់ដឹងខ្លួនអត់ថាកំពុងតែនិយាយអី? គាត់នៅតែអះអាងថា គាត់ស្រលាញ់ខ្ញុំ ហើយឱបខ្ញុំកាន់តែខ្លាំងទ្វេរដង សឹងតែដកដង្ហើមមិនរួចទៅហើយ តែដោយចង់ដឹងថាតើគាត់នឹងធ្វើអីទៀត ក៏ឈប់រើបម្រះ ហើយឱ្យគាត់ធ្វើអ្វីតាមចិត្ត។ មែនបានដៃគាត់ហើយ គាត់ចាប់ផ្តើមយកដៃលូកចូលអាវយឺតរបស់ខ្ញុំអង្អែល សព្វសាច់ក្បាលពោះ និងដើមទ្រូងរបស់ខ្ញុំ។ ដំបូងឡើយគិតថាមិនរើទេ ដើម្បីចង់ដឹងថាគាត់នឹងធ្វើអីទៀត តែពេលនេះអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំចាប់ផ្តើម ច្របូកច្របល់ សរសៃឈាមចាប់ផ្តើមរត់ពេញទាំងប្រាណ។ ម្តងនេះខ្ញុំរើទៀតហើយ តែមិនមែនរើឱ្យរួច ពីដៃគាត់ទេ តែរើដោយនៅមិនសុខ ដូចអន្ទង់ត្រូវភ្លើង។ បងស័កដាគ្រាន់តែដឹងថាខ្ញុំរើតិចៗ ក្នុងរង្វង់ ដៃគាត់ គាត់ក៏ថើបគុម្ពត្រចៀកខ្ញុំ បន្ថែមទៀតឯដៃម្ខាងទៀតលូកចូលខោខ្លីរបស់ខ្ញុំ ចាប់ខ្ញាំស្ទាបរបស់ខ្ញុំ។ ម្តងនេះ ខ្ញុំឈប់អៀនឈប់ខ្មាស់អីទៀតហើយ ក៏យកដៃរបស់ខ្ញុំ លូកទៅក្នុងខោ របស់គាត់ដែរ ចង់ដឹងថាទំហំធំប៉ុណ្ណា។ សឹងតែ លស់ព្រលឹង ព្រោះវាពិតជាធំជាងរបស់ខ្ញុំ ឆ្ងាយណាស់ វាពិតជាសក្តិសមនឹងមាឌរបស់គាត់មែន គឺធំទាំងព្រម។ មិនបង្អង់យូរ ខ្ញុំក៏រំកិលខ្លួន បែរមុខទៅរកគាត់ តែដៃនៅតែក្តាប់អាវុធដ៏ធំមួយនោះ ហើយក៏រំកិលខ្លួនលុតជង្គង់ដើម្បីបានភ្លក់ រសជាតិរបស់វា។ បងស័កដាគាត់ក៏មិនជំទាស់អីដែរ ដៃទាំង២ចាប់ស្មារបស់ខ្ញុំសម្រូតចុះ ហើយអង្អែលក្បាលខ្ញុំតិចៗតាមចលនាដែលខ្ញុំកំពុងភ្លក់រសជាតិអាវុធដ៏ធំរបស់គាត់ទាំងមិនភ្លេចដកដង្ហើមចេញចូលដូចជាត្រដរខ្យល់ណាស់ចឹង។ ក្រោយពី ភ្លក់បានមួយសន្ទុះ មិនទាន់ទាំងអស់ចិត្តផង គាត់ ក៏ដកវាចេញយ៉ាងថ្នមៗពីមាត់របស់ខ្ញុំ ហើយបាននាំខ្ញុំទៅលើគ្រែឱ្យខ្ញុំគេងយ៉ាងស្រួល។ ក្រោយពីដោះខោអាវភាគីទាំងសងខាងអស់ពីខ្លួនហើយ, បងស័កដាក៏ឡើងមកទ្រោបពីលើខ្ញុំហើយក៏...

(សូមចុចខាងក្រោមដើម្បីអានបញ្ចប់)

ភាគទី២ចប់