រឿង លេងពួនក្នុងពេលរាត្រី (ភាគ២ចប់)

 

សំឡេងសម្រឹបជើងដើរមកពីទ្វារក្រោយ។ ក្មេងប្រុសនោះភ័យយ៉ាងខ្លាំង ហើយរត់ទៅពួនក្នុងបន្ទប់ទឹក។ សំឡេងជើងស្ងាត់បន្តិច, អារម្មណ៍ក្មេងប្រុសនោះនៅរន្ធត់ចិត្តនៅឡើយ។ ពន្លឺភ្លើងក្នុងបន្ទប់ទឹកភ្លឺច្បាស់ក្រឡែត បើឃាតកដើរចូលមក, ប្រាកដជាឃើញវាយ៉ាងច្បាស់ក្រឡែត។ វាឈោងដៃយកកាំបិតប្រឡាក់ឈាមដែលនៅក្បែរសពម្ដាយវាមកទុកគ្រាន់បានការពារខ្លួន។

ក្មេងនោះអង្គុយយ៉ាងស្ងៀមក្នុងបន្ទប់ទឹកក្នុងភាពស្ងប់ស្ងាត់បន្លាចអារម្មណ៍គ្រប់វេលា។ បន្ទាប់មក, ប្រហែលមួយម៉ោងក្រោយ, ក្មេងប្រុសនោះឮសំឡេងមនុស្សនិយាយគ្នា, និងសំឡេងរថយន្តពីរបីគ្រឿង សំឡេងមនុស្សនិយាយដែលវាអាចប្រាកដថាជាសំឡេងអ្នកជិតខាង។

មាននរណាម្នាក់ដើរចូលមកក្នុងផ្ទះនេះ, ក្មេងដែលកំពុងអង្គុយក្នុងបន្ទប់ទឹកនោះកាន់កាំបិតយ៉ាងណែនក្នុងដៃ។ ស្រាប់តែ...

ប៉ូលីសម្នាក់ភ្ជង់កាំភ្លើងចំមុខក្មេងនោះ។ ប៉ូលីសប៉ុន្មាននាក់ទៀតនាំគ្នាដើរចូលមកហើយដាក់ខ្នោះដៃក្មេងនោះ។ វាហួសចិត្ត និងមិនយល់ពីទង្វើរបស់ប៉ូលីស។ នៅបន្ទប់សួរចម្លើយ ក្មេងនោះប្រកែកដាច់ខាតថាវាមិនបានសម្លាប់ប៉ាម៉ាក់ និងប្អូនៗវាទេ តែប៉ូលីសរកឃើញថាគ្មាននរណាក្រៅពីក្មេងនោះឡើយ, ព្រោះកាលដែលទៅចាប់នោះ, ក្នុងដៃវាមានកាំបិតទៀតផង។ ប៉ូលីសបានឱ្យដឹងថា បន្ទាប់ពីឮសំឡេងស្រែក, អ្នកជិតខាងដែលនៅជាប់ផ្ទះនោះបានទាក់ទងទៅប៉ូលីសជាបន្ទាន់។

ប៉ូលីសបានទៅឆែកឆេរផ្ទះក្មេងប្រុសនោះ ក្នុងបន្ទប់វាមានកញ្ចប់ថ្នាំញៀន។ រឿងក្ដីក៏ត្រូវបិទចប់សព្វគ្រប់បន្ទាប់ពីសម្រេចដាក់ទោសក្មេងប្រុសនោះឱ្យជាប់គុក។

តែសម្រាប់ខ្ញុំ, ដែលនៅជាប់ផ្ទះគ្រួសារនោះ, រឿងរ៉ាវមិនទាន់ចប់នៅឡើយទេ។

ខ្ញុំដឹងគ្រប់យ៉ាង, ខ្ញុំដឹងច្បាស់ទៀតផង។ ក្មេងប្រុសច្បងគេនោះពិតជាមិនមែនជាឃាតកពិតមែន។ មានតែខ្ញុំម្នាក់ទេដែលដឹង។

ខ្ញុំស្រមៃទៅដល់ថ្ងៃដែលយកថ្នាំញៀនឱ្យវា, វាទាស់សម្ដីជាមួយខ្ញុំទាក់ទងនឹងតម្លៃដែលចេះតែឡើងថ្លៃ, វាស្រែកជេរខ្ញុំ ហើយគំរាមខ្ញុំថានឹងប្រាប់ប៉ូលីសថាខ្ញុំជាអ្នកជួញដូរគ្រឿងញៀនទៀតផង។... ខ្ញុំចូលចិត្តធ្វើឱ្យមនុស្សស្លាប់... ខ្ញុំចូលចិត្តក្លិនឈាមស្រស់ស្រោចហូរចេញពីមុខរបួសជនរងគ្រោះ... ខ្ញុំកាត់ខ្សែភ្លើងផ្ទះនោះឱ្យងងឹត... គ្រប់យ៉ាងជាគម្រោងរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំមានមោទនភាពនឹងល្បិចពឹសពុលរបស់ខ្លួនឯង៕

ចប់