រឿង ខ្មោចឆ្មា

វាជាចុងសប្តាហ៍នៃបុណ្យ Halloween ឆ្នាំ២០១៤។ មិត្តរួមបន្ទប់របស់ខ្ញុំ និងខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តដើរទៅផ្ទះរបស់មិត្តប្រុសរបស់នាង។ គាត់រស់នៅផ្លូវខាងស្ដាំនៅក្បែរទីប្រជុំជន ហើយយើងគ្រោងទៅស្លៀកពាក់នៅទីនោះមុនពេលចេញទៅជប់លៀង។ យើងរស់នៅផ្នែកម្ខាងទៀតនៃទីក្រុង, ដូច្នេះយើងចំណាយពេលយូរដែរដើម្បីដើរទៅកន្លែងរបស់គាត់។ យើងទាំងពីរគិតថាយើងត្រូវការជាចាំបាច់ការធ្វើលំហាត់ប្រាណមួយចំនួនហើយវាជាការល្អក្នុងការទទួលបានខ្យល់បរិសុទ្ធ។ នៅខាងក្រៅងងឹតទាំងស្រុងហើយវាមិនមានពន្លឺភ្លើងនៅតាមដងផ្លូវនោះទេ។ មានតែយើងពីរនាក់គត់ដែលនៅខាងក្រៅ។ យើងបានឡើងទៅលើទួលហើយយើងស្រាប់តែឃើញពន្លឺតាមដងផ្លូវ។ អង្គុយនៅកណ្តាលពន្លឺនេះគឺជាឆ្មាខ្មៅ, សម្លឹងមកយើងជាមួយនឹងភ្នែកពណ៌ទឹកក្រូចភ្លឺ។ ក្នុងនាមជាស្រីស្រឡាញ់ឆ្មាម្នាក់, ខ្ញុំបានទៅអង្អែលវាភ្លាមៗ។ វាគួរឱ្យស្រឡាញ់ណាស់គួរឱ្យចង់ឱប។ យើងអង្អែលវាក្នុងរយៈពេលពីរបីនាទីមុនពេលដើរបន្តទៀត។ យើងបានកត់សម្គាល់ឃើញថាវាបានចាប់ផ្តើមបន្ទាប់ពីមានពួកយើងហើយបានគិតថាយើងបានធ្វើជាមិត្តដែលគួរឱ្យស្រឡាញ់។ មិត្តរួមបន្ទប់របស់ខ្ញុំចង់ដើរផ្លូវកាត់តាមព្រៃងងឹតមួយជំនួសឱ្យដើរតាមផ្លូវវែងឆ្ងាយមុខផ្ទះនានា។ យើងបានចាប់ផ្តើធ្វើដំណើរតាមផ្លូវកាត់នោះ ស្រាប់តែឆ្មានោះលោតឡើងនៅចំពោះមុខយើងហើយរត់កាត់ផ្លូវរបស់យើង។ យើងគិតថាវាគ្មានអីគួរឱ្យខ្វល់ទេ តែឆ្មានេះនៅតែបន្តរត់កាត់យើងហើយយើងវិះតែនឹងជាន់វាទៅហើយបើដើរមួយជំហានទៀត។ យើងទាំងពីគិតថាវាពិតជាចម្លែក។ ឆ្មានេះហាក់ដូចជាមិនចង់ឱ្យយើងដើរតាមព្រៃនេះ។ ឆ្មានេះក្រៀមក្រំខ្លាំងណាស់និងបន្តការមិនអនុញ្ញាតឱ្យពួកយើងដើរចុះផ្លូវព្រៃនេះ។ យើងបានបញ្ឈប់ការព្យាយាមដើរហើយយើងមើលឆ្មាដើរឆ្ងាយឆ្ពោះទៅរកផ្លូវធំវិញ។ ខ្ញុំប្រាប់មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំថាយើងគួរតែដើរតាមឆ្មា, ព្រោះវាហាក់ដូចជាដូចជាគ្រោះថ្នាក់ណាស់ដែលដើរតាមព្រៃ ហើយបើដើរតាមផ្លូវធំទើបមានសុវត្ថិភាពជាង។ យើងដើរតាមឆ្មាខ្មៅនោះតាមផ្លូវធំនេះ។ វាឈប់ដើរ ហើយរង់ចាំពួកយើងមុនពេលបន្តទៅមុខទៀត។ យើងដើរពីក្រោយឆ្មានោះអស់ជិតកន្លះម៉ោងទម្រាំមកដល់ផ្ទះមិត្តប្រុសរបស់មិត្តខ្ញុំ។ ពេលមកដល់ យើងមើលជុំវិញខ្លួនស្រាប់តែបាត់ឆ្មានោះមិនឃើញមិនដឹងជាបាត់ទៅណា។ យើងប្រញាប់ចូលក្នុងផ្ទះហើយប្រាប់រឿងនេះទៅមិត្តប្រុសរបស់មិត្តខ្ញុំនោះ។ គាត់ថាព្រៃដែលយើងបម្រុងឆ្លងកាត់នោះប៉ុន្មានថ្ងៃមុនមានបុរសម្នាក់សម្លាប់មនុស្ស ហើយឃាតកនោះនៅមិនទាន់ចាប់ខ្លួនបាននៅឡើយ។ ឮបែបនេះយើងភ័យណាស់តែក៏បានធូរទ្រូងដែលយើងមានសុវត្ថិភាព ហើយក៏ចង់អរគុណឆ្មានោះតែតាំងពីពេលនោះមកយើងមិនដែលឃើញឆ្មានោះម្ដងទៀតឡើយ៕

ចប់