អាថ៌កំបាំងដ៏រន្ធត់នៃមូលហេតុនៃការធ្លាក់យន្តហោះមួយដែលទម្លាយដោយក្មេងស្រីរងគ្រោះម្នាក់ដែលនៅរស់
មានការធ្លាក់យន្តហោះដ៏គួរឱ្យខ្លាចមួយនៅប្រទេសជប៉ុននិងបានរកឃើញដោយប៉ូលីសមួយដែលមានឈ្មោះថា ហាម៉ាសាគី ដែលត្រូវស៊ើបអង្កេតពីមូលហេតុនៃគ្រោះថ្នាក់នេះ។ អ្នករស់រានមានជីវិតមានតែម្នាក់គត់គឺក្មេងស្រីម្នាក់ដែលមានអាយុដប់បីឆ្នាំដែលមានឈ្មោះថា តាកាយ៉ូចាំង។ នាងត្រូវបានរងរបួសយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរនៅក្នុងការធ្លាក់យន្តហោះនេះ និងបានសន្លប់។
សម្រាប់រយៈពេលវែងមួយ, គ្រូពេទ្យគិតថានាងនឹងមិនងើបឡើងវិញនោះឡើយ។ ទោះយ៉ាងណា, ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានថ្ងៃនាងបានដឹងស្មារតីវិញ។ នាងគឺនៅតែទន់ខ្សោយ និងមិនអាចនិយាយបាននៅឡើយ។ វេជ្ជបណ្ឌិតបានធ្វើឱ្យនាងទំនាក់ទំនងបានតាមប្រព័ន្ធអេឡិចត្រូនិច។ ពួកគេបានភ្ជាប់អេឡិចត្រូនិចទៅនឹងធ្មេញត្រឡប់មកវិញរបស់នាង។ នៅពេលណាដែលនាងហើបមាត់និយាយ, ធ្មេញរបស់នាងនឹងប៉ះសសៃអេឡិចត្រូនិចនោះហើយសំឡេងទីតមួយនឹងបន្លឺឡើង។
ធ្វើបែបនេះដោយសារត្រូវសួរសំណួរមួយចំនួនមកកាន់នាងដូច្នេះគាត់បានរៀបចំកូដសាមញ្ញជាមួយនាងដើម្បីទំនាក់ទំនង។
សំឡេងទីតពីរដងមានន័យថា "មែនហើយ" ហើយសំឡេងទីតមួយដងមានន័យថា "ទេ" ។
តាកាយ៉ូចាំង គឺនៅតែឋិតក្នុងសភាពទន់ខ្សោយយ៉ាងខ្លាំងណាស់ ហើយជាវេជ្ជបណ្ឌិតមិនចង់ឱ្យនាងទទួលបានការរន្ធត់ផងដែរ។ ចំពោះហេតុផលនេះ, មនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលត្រូវបានអនុញ្ញាតនៅក្នុងបន្ទប់របស់នាង។ គាត់មិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យថតសកម្មភាពរបស់នាងនៅលើម៉ាស៊ីនថតវីដេអូនោះទេ ប៉ុន្តែគេបានអនុញ្ញាតឱ្យគាត់ប្រើឧបករណ៍ថតសំឡេងបាន។
ខាងក្រោមនេះគឺជាសំឡេងការសន្ទនារបស់ពួកគេ:
«អរុណសួស្តី តាកាយ៉ូចាំង ... "
(ស្ងាត់ឈឹង)
«ខ្ញុំជាអ្នកអង្កេតឈ្មោះហាយ៉ាម៉ាសាគី ។ តើឯងមានអារម្មណ៍ស្ងប់គ្រប់គ្រាន់ដើម្បីនិយាយជាមួយខ្ញុំទេ?»
ទីតទីត
«ខ្ញុំត្រូវការសួរឯងនូវសំណួរមួយចំនួនអំពីគ្រោះថ្នាក់នោះ»។
ទីតទីត
«នៅពេលដែលយន្ដហោះនោះចាប់ផ្ដើមឡើង, តើឯងសម្គាល់ឃើញអ្វីដែលមិនប្រក្រតីទេ?»
ទីត
«អ្នកដំណើរផ្សេងទៀតធម្មតាទេ?»
ទីតទីត
«តើមានអ្វីដែលបានកើតឡើងទេ ខណៈពេលយន្តហោះកំពុងហោះ?»។
ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត
«មានន័យថាម៉េច?»
ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត
«ខ្ញុំពិតជាសោកស្តាយណាស់, ខ្ញុំដឹងថានេះគឺជាការឈឺចាប់សម្រាប់ឯង។ តើឯងចង់បញ្ឈប់ការឆ្លើយពេលនេះទេ?»
ទីត
«យល់ព្រម។ ដូច្នេះយើងអាចបន្តទៀត?»
ទីតទីត
«មុនពេលធ្លាក់ តើយន្តហោះរង្គើដែរទេ?»
ទីតទីត
«តើឯងសម្គាល់ឃើញអ្វីផ្សេងទៀតដែលមិនប្រក្រតីដែរទេ?»
ទីតទីត
«តើមានអ្វីមួយដែលធ្វើឱ្យឯងភ័យខ្លាច?»
ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត
«មានបញ្ហាអ្វី?»
ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត
«កុំញាប់ញ័រ។ តាកាយ៉ូចាំង ... ខ្ញុំដឹងហើយ ... ឯងខ្លាចខ្លាំងយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ កុំភ័យ យើងបន្តទៀតយល់ព្រមទេ?»
ទីតទីត
«តើសំឡេងម៉ាស៊ីនចម្លែកដែរទេ?»
ទីត
«តើឯងឮសំឡេងផ្ទុះទេ?»
ទីត
«តើឯងបានមើលឃើញអ្វីមួយតាមបង្អួចឬ?»
ទីតទីត
«តើឯងបានឃើញអ្វីមួយវាយប្រហារយន្តហោះនោះឬ?»
ទីត
«តើឯងបានមើលឃើញអ្វីពីបង្អួចរបស់ឯង?»
ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត
«តាកាយ៉ូចាន់ ឯងភិតភ័យមែនទេ? មិនអីទេឥឡូវនេះឯងមិនចាំបាច់ភ័យខ្លាច។ ឯងមានសុវត្ថិភាពហើយនៅទីនេះ។ ឯងកំពុងស្ថិតនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ។ មិនមានគ្រោះថ្នាក់អ្វីអាចនឹងបង្កមកឯងទៀតទេនៅទីនេះ»។
ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត
«សូមស្ងប់ចិត្តសិនចុះ។ ចង់បន្តទៀតទេ?»
ទីតទីត
«តើមានអ្វីដែលឯងបានឃើញនៅក្បែរបង្អួចនោះ? វាគឺជាយន្តហោះផ្សេងទៀតឬ?»
ទីត
«តើមានអ្វីមិនប្រក្រតីជាមួយស្លាបរបស់យន្តហោះនោះឬ?»
ទីតទីត
«គឺស្លាបខូច?»
ទីតទីត
«យន្តហោះធ្លាក់ដោយសារខូចស្លាបឬ?»
ទីត
«បាក់ស្លាប់ឬ?»
ទីត
«ខូចអ្វី?»
ទីតទីត
«បង្អួច?»
ទីតទីត
«មានអ្វីដែលបានបំបែកបង្អួចឬ? "
ទីតទីត
«អ្វីម្យ៉ាងចូលមកតាមបង្អួចឬ?"
ទីតទីត
«អ្វីមួយនោះ ... នោះគឺថាអ្វីម្យ៉ាងដែលសម្លាប់អ្នកដំណើរឬ?»
ទីតទីត
«របួសទាំងអស់នៅលើរាងកាយរបស់ឯង, ...ត្រូវបានបង្កឡើងដោយអ្វីមួយនោះឬ?»
ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត
«យើងបានរកឃើញស្នាមរបួសដែលប្រឡាក់ទឹកមាត់របស់អ្វីម្យ៉ាងនោះ... វាមានមាត់?»
ទីតទីត
«ជាមួយនឹងចង្កូម? ធ្មេញស្រួច?»
ទីតទីត
«វាមានរោម?»
ទីតទីត
«ជាមួយនឹងភ្នែកផងដែរ?»
ទីតទីត
«តើវាមានដៃ និងជើងទេ?»
ទីតទីត
«ហើយវាគឺតូច? តូចជាងទារកមួយ?»
ទីតទីត
«អ្នកដំណើរផ្សេងទៀត ... គ្រឿងក្នុងរបស់ពួកគេត្រូវបានបាត់ ... ពួកគេត្រូវបានលេបត្របាក់ពីខាងក្នុងដោយអ្វីមួយនោះ?»
ទីតទីត
«តើវាបានចូលទៅក្នុងរាងកាយរបស់ពួកគេយ៉ាងដូចម្តេច? តាមរយៈរន្ធមួយ?»
ទីតទីត
«អ្វីមួយនេះ ... វាខាំហែករន្ធមួយតាមរយៈក្រពះ?»
ទីត
«មិនមែនទេហ្អ? វាបានចូលទៅតាមមាត់ឬ?»
ទីតទីត
«ហើយវាចូលស៊ីគ្រឿងក្នុង?»
ទីតទីត
«តើឯងឃើញខណៈវាចូលស៊ីគ្រឿងក្នុងអ្នកដំណើរ?»
ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត
«ទាំងឪពុកម្តាយរបស់ឯងដែរមែនទេ?
ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត
«ហើយវាចូលទៅកកេគ្រឿងក្នុងឯងដែរទេ?»
ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត ទីតទីត
«វាបានស៊ីគ្រឿងក្នុងអ្នកទាំងឡាយលើកលែងតែឯងម្នាក់ដែលនៅរស់។»
(ស្ងាត់ឈឹង)
«ហេតុអី? ហេតុអីបានជាវាទុកជីវិតឱ្យឯង?»
(ស្ងាត់ឈឹង)
«តាកាយ៉ូចាំង ឯងឮខ្ញុំនិយាយទេ? ឯងដូចជាស្លេកស្លាំងណាស់។»
(ស្ងាត់ឈឹង)
«មានបញ្ហាអី?»
(ស្ងាត់ឈឹង)
«ឯងមិនអីទេឬ?»
(ស្ងាត់ឈឹង)
«ឯងកំពុងហូរឈាម? ឈាម? តាកាយ៉ូចាំងឯងកំពុងហូរឈាម!!!!»។
(ស្ងាត់ឈឹង)
«ព្រះជួយ! ឱព្រះជាម្ចាស់! ជួយផង! ជួយខ្ញុំផង! ជំនួយ! ...»
នេះគឺជាចំណុចដែលការថតនេះត្រូវបានបញ្ចប់។ សំឡេងបន្តទៀតជាសំឡេងក្វោកក្វាក និងសំឡេងស៊ីទំពារ។
ម្ភៃនាទីក្រោយមក, គិលានុបដ្ឋាយិកាចូលមកក្នុងបន្ទប់មន្ទីរពេទ្យនេះ និងបានឃើញកន្លែងកើតហេតុយ៉ាងរន្ធត់។ ជញ្ជាំងបន្ទប់បាចសាចដោយឈាម ហើយរាងកាយអ្នកស៊ើបអង្គេតនោះអស់គ្រឿងក្នុងរលីង។ មកទល់ពេលនេះនៅតែមិនទាន់មានការពន្យល់ថា អ្វីនោះគឺជាអ្វី៕
អាថ៌កំបាំងដ៏រន្ធត់នៃមូលហេតុនៃការធ្លាក់យន្តហោះមួយដែលទម្លាយដោយក្មេងស្រីរងគ្រោះម្នាក់ដែលនៅរស់
Reviewed by Unknown
on
5:11 PM
Rating:
Reviewed by Unknown
on
5:11 PM
Rating:
